Nieuwssprokkels: Kneedglas voor de HotPot
Kneedglas (of glasklei) voor de HotPot... velen verkopen het, maar weinigen hebben er al mee gewerkt. En dat is wat wij nu net wel gedaan hebben. Ontdek in dit kort artikeltje onze ervaringen met dit fantastisch nieuwe product...
De start van het verhaal
Als early-adopter en ervaren HotPot instructeur vonden wij het natuurlijk reuze interessant om te kunnen experimenteren met een nieuw HotPot product.
In het begin was het eventjes slikken toen we het product in handen kregen en er letterlijk niks van bakten. Al gauw stelde zich de vraag: Was dit een miskoop geweest?
Maar, opgeven staat echter niet in het grote vergulde woordenboek wan Zandstorm, en daarom gingen we alle bakpogingen nauwkeurig optekenen om zo tot een goed werkende bakwijze te komen. Toen dit eenmaal achter de rug was, en een gewone bak geen problemen meer gaf, gingen we een beetje experimenteren met wat allemaal mogelijk was met dit ondertussen al heel wat meer opgehemelde product. Hieronder kan je in meer detail lezen wat er zoal allemaal mogelijk is....
Hoge verwachtingen, grote teleurstelling.
Oorspronkelijk werd het kneedglas omschreven als glasklei. Persoonlijk vind ik dat deze naam de lading helemaal niet dekt en verkeerde verwachtingen schept. Het was dan ook een grote teleurstelling zodra we het glasklei product in handen kregen.
Het begon al met het eerste handcontact. Het product is vederlicht. Een beetje zoals papier-maché. Het zichtbare volume staat immers niet in verhouding tot het geschatte gewicht. Wie klei zegt, denkt immers direct aan een vettige, gladde pasta, maar dit is helemaal niet het geval. Het is helemaal niet vettig, laat staan glad. Als je er een balletje van rolt zal je zien dat het nadien afbrokkelt en precies zandkorreltjes achterlaat op je hand.
Het klei concept valt hiermee helemaal in duigen want je kan immers geen stevige structuur maken zonder dat het bij de minst wrijving uit elkaar brokkelt.
Voor dat we het product in handen kregen, hadden we nog een ander geweldig idee: we zouden er namelijk zogenaamde canes rmee trachten te maken en daarmee prachtige, supergrote millefioris van snijden. “BUMMER natuurlijk!” want de diverse lagen bleven niet op elkaar kleven en dus bye-bye millefiori idee…
Ok, dit lukte niet, maar waar is het product dan wel geweldig goed in?
Tweede poging: Kneedglas.
Via Pfann, de leverancier, kwam ik in contact met de uitvindster van het product: Heidi Steinhäuser.
Een Duitse dame dus ... en ze noemde haar product niet glasklei maar knetglas, vrij vertaald “kneedglas”.
Rekening houdende met de beperkingen hierboven beschreven, is dit een naam die de lading beter dekt, en tevens minder hoge verwachtingen schept. De feedback met Heidi was zeer interessant voor beide partijen. Zo kon ik een aantal aanbevelingen doen wat betreft de 1ste generatie van verpakking, de slechte werking van het wit, enz. Daar ging zeker rekening mee gehouden worden zei ze. Zo ging er een nieuwe witte kleur uitkomen, en zonet heb ik gelezen dat het kneedglas in plastic potjes zal verkocht worden. Super!
In een latere contactname kon ik trots vertellen over de proof-of-concepts die we gedaan hadden met oa. zilverklei fournituren en dat was een compleet nieuwe verrassing voor haar.
Vanuit haar perspectief kon ze mij ook enkele nuttige tips geven wat betreft van misbaksels en hoe die te vermijden.
Het product.
Kneedglas is zonder probleem 8 maanden houdbaar in een koele ruimte zonder slecht te worden. Slecht betekent in dit geval uitdrogen. Is het product uitgedroogd, voeg er dan enkele druppeltjes water aan toe en kneed het in een plastic zakje. Wees echter spaarzaam met het water! Enkele druppeltjes water zijn meer dan voldoende!
Concreet betekent een koele ruimte voor ons een koelkast. Onze zakjes (toekomstige potjes) liggen dus lekker te rusten naast onze heerlijk gekoelde flessen wijn.
Heel belangrijk om te beseffen is dat het kneedglas een uitzettingscoefficient heeft van 85. (COE 85). Dat betekent concreet dat je het niet samen kan gebruiken met Baoli90, Bullseye of Uroboros glas wat allemaal een COE 90 heeft.
In den beginne...
De eerste pogingen die we maakten was het gebruik van soepele mallen. De resulaten hiermee zijn schitterend. Maar... er is een hoop experimenteren aan vooraf gegaan want... als het product inderdaad zo brokkelig is, hoe krijg je het dan uit je mal?
Probeer maar! No way dat dit goed komt, maar … we hebben de truk ontdekt:
- niet noodzakelijk, maar wel handig: gebruik antikleef spray (vb antiplak van Cool Tools te koop bij ons via de webshop bij de Art Clay Silver producten). Spray je mal ermee in, en haal dan het overtollige vocht van de mal af.
- vul de mal zorgvuldig.
- de mal moet van soepele materie zijn!
- nadat je de mal hebt gevuld, stop je hem max. 10 minuten in de diepvriezer. Dit maakt dat het kneedglas hard is geworden en zo gemakkelijk uit de mal te duwen is. Fluitje van een cent nu!
- gebruik een plat, hard penseel om retoucheringen te doen aan het stuk. Vb het afkuisen van losgekomen korreltjes, enz.
Mag ons stuk nu direct in de oven?
Wel, tegen alle logica in, dus wel en het werkt bovendien zeer goed! (*)
Wat niet werkt is je stuk echt helemaal laten hardvriezen en dan in de oven. Dat werkt niet, maar max. 10 minuutjes kan helemaal niet kwaad.
Het bakken.
Na veel uitproberen geeft volgende bakwijze de beste resultaten:
- zet het vermogen van de microwave op zo'n 600Watt
- fuse ongeveer zon 6 minuten oftewel, fuse tot in tack-fuse mode.
- van zodra je een oranje schijn merkt ga je om de zoveel seconden het stuk eens checken.
Allemaal mooi en wel, maar wanneer beschouw je het stuk dan als ok?
Wel, als je het deksel oplicht en je stukje lijkt alsof iemand er zandkorrels op heeft gestrooid, dan betekent het dat we nog ver van het beoogde doel zijn. Je kan dit tussentijds resultaat het best vergelijken met een koekje van speculoos. Het is wel hard maar het zal breken bij de minste weerstand.
Fuse dus verder tot op het moment dat je stukje precies begint te zweten, dat het vochtig wordt. Op dat moment is het stukje stevig genoeg en zie je quasi nog alle details. Het moment om het eruit te halen. Beslis je echter om het er nog niet uit te halen dan zal het relief stilletjes aan verdwijnen en kom je uiteindelijk tot een full fuse van 6mm dikte.
Het afkoelen.
De afkoelfase gebeurt exact op de zelfde manier alsof je met normaal glas werkt.
Enkele voorbeelden
Alhoewel de stukjes in verhouding flinterdun zijn tov. normaal gefused glas, zijn ze heel stevig.
Dat heeft zo zijn voordelen want je bent nu in staat om bvb grote mooie oorbelletjes te maken zonder dat je oorlellen overbelast raken door het glasgewicht.
Integendeel, je voelt ze bijna niet hangen.
Een van de eerste tips die Heidi me wist te geven is dat je onmogelijk kleuren kan mengen. Je kan bvb niet rood en geel glas met elkaar mengen om zo oranje glas te krijgen. Dat lukt niet. Wat je wel zal krijgen is een gemarmerde substantie met zwemen van beide kleuren.
Proof of concepts
Na weken van testjes doen, zou het de bedoeling zijn van enkele klanten uit te nodigen en ze het product voor te stellen.
Tot hiertoe had ik maar enkele goedgelukte stukken en dat was een beetje weinig om te tonen.
Katty, zou me helpen om enkele stukjes te maken en zo gebeurde.
Al gauw kwam ze ook met haar overmoed tot de vaststelling dat kneedglas niet te vergelijken was met de werkwijze om polymeerklei zoals FIMO te verwerken. Heidi had op haar knetglas site nl. vermeld dat een pastamachine goede resultaten gaf om het deeg mooi uit te rollen, maar geloof ons vrij, dat werkt voor geen meter!
Toen kreeg ze een briljant idee: waarom het materiaal van Art Clay Silver niet gebruiken?
De latjes, roller en naaldpennen werden bovengehaald en dat werkte fantastisch! Dankzij deze eenvoudige latjes en roller kan je nu makkelijk de klei uitrollen.
Ideaal is ook om snijvormen te gebruiken zoals ellipsen, vierkanten, enz. een een professionele naaldpen om zo figuuromtrekken uit te snijden. (Op onze webshop kan je uitsnijvormen van QuikArt terugvinden alsmede een professionele naaldpen).
Na deze gelukte pogingen, ging Katty aan de slag om zirconia toe te voegen aan het kneedglas stuk. Ook dat werkte zonder problemen.
OK, als dat werkte waarom dan niet proberen om rechtstreeks een schroefoogje in de klei in te brengen? Zo'n schroefoogje is heel klein en discreet en helemaal niet zo lomp als zo'n dikke bail. En ja hoor. Ook dit werkte weeral voortreffelijk.
Als laatste proof-of-concept gingen we proberen om de keramische koord te gebruiken tesamen met het kneedglas.
Wonderwel geeft dit betere resultaten dan wanneer je het zou gebruiken bij een full fuse (maar dat is logisch want je haalt de koord er in vergelijking vroeger uit). De gang was schitterend rond!
Conclusie
Kneedglas biedt enorm veel potentieel. Het is misschien minder spectaculair dan gewoon fusen met de HotPot omdat je bvb geen dichro kan gebruiken, maar je kan er wel compleet andere dingen mee doen die anders onmogelijk zouden zijn.
Mensen die snel zenuwachtig zijn of trillende handen hebben, raad ik het eerder af.
De eerste keren zullen misschien niet direct lukken, maar blijf proberen tot je een geslaagd stuk hebt.
De beste resultaten krijg je zoals gezegd met kneedglas in combinatie met een mal.
Mooie originele mallen kan je oa. bij ons kopen, maar je kan evengoed een eigen mal maken met behulp van 2 componenten siliconen mix. Art Clay verkoopt zo'n mix waarmee je binnen de 10 minuten een afdruk hebt gemaakt zonder veel poespas. Gewoon de 2 potjes opendoen, een balletje scheppen uit elk potje, de 2 componenten goed door elkaar rollen en aanbrengen of het voorwerp dat je wilt dupliceren. 10 minuutjes later heb je jouw favoriete afdruk!
Het voordeel aan kneedglas is als je een goede afdruk hebt, je eindeloos je glasjuweeltje bijna 100% identiek kan dupliceren, wat natuurlijk een quasi onmogelijke zaak is bij gewoon glasfusen.
(*)
Hebben we de waarheid onrecht aangedaan door te vermelden dat het stukje rechtstreeks de oven in kan na uit de diepvries te komen?
Mmmm, neen. De resultaten zoals je op de afbeeldingen kan zien zijn allemaal direct vanuit de vriezer, de oven ingegaan. What you see is what you get.
Kan het nog beter… ja, want een aantal stukjes hebben we niet getoond.
Vooral bij het gebruik van lichte kleuren zal je merken dat er soms kleine bruine spatjes optreden in je stukje. Deze spatjes zijn de resten van de zogenaamde glasbinder die niet helemaal uitgebrand is. Deze binder zorgt ervoor dat de fijne glaskorrels niet als zandkorrels tussen je vingers zouden glijden, maar zorgen ervoor dat je een pastagevoel krijgt. Tijdens het fusen lost de binder op en blijven de glasdeeltjes over die dan samenfusen tot glasmassa.
Door de koude kan het voorkomen dat je binder niet helemaal oplost. Wil je dus een perfect gefused stuk, dan laat je het stuk best eerst helemaal ontvriezen of leg je je stukje 10-15 minuutjes op een ovenbakplaat bij een oventemperatuur van 100°C.
Daarna fusen zoals gemeld in de tekst .
De start van het verhaal
Als early-adopter en ervaren HotPot instructeur vonden wij het natuurlijk reuze interessant om te kunnen experimenteren met een nieuw HotPot product.
In het begin was het eventjes slikken toen we het product in handen kregen en er letterlijk niks van bakten. Al gauw stelde zich de vraag: Was dit een miskoop geweest?
Maar, opgeven staat echter niet in het grote vergulde woordenboek wan Zandstorm, en daarom gingen we alle bakpogingen nauwkeurig optekenen om zo tot een goed werkende bakwijze te komen. Toen dit eenmaal achter de rug was, en een gewone bak geen problemen meer gaf, gingen we een beetje experimenteren met wat allemaal mogelijk was met dit ondertussen al heel wat meer opgehemelde product. Hieronder kan je in meer detail lezen wat er zoal allemaal mogelijk is....
Hoge verwachtingen, grote teleurstelling.
Oorspronkelijk werd het kneedglas omschreven als glasklei. Persoonlijk vind ik dat deze naam de lading helemaal niet dekt en verkeerde verwachtingen schept. Het was dan ook een grote teleurstelling zodra we het glasklei product in handen kregen.
Het begon al met het eerste handcontact. Het product is vederlicht. Een beetje zoals papier-maché. Het zichtbare volume staat immers niet in verhouding tot het geschatte gewicht. Wie klei zegt, denkt immers direct aan een vettige, gladde pasta, maar dit is helemaal niet het geval. Het is helemaal niet vettig, laat staan glad. Als je er een balletje van rolt zal je zien dat het nadien afbrokkelt en precies zandkorreltjes achterlaat op je hand.
Het klei concept valt hiermee helemaal in duigen want je kan immers geen stevige structuur maken zonder dat het bij de minst wrijving uit elkaar brokkelt.
Voor dat we het product in handen kregen, hadden we nog een ander geweldig idee: we zouden er namelijk zogenaamde canes rmee trachten te maken en daarmee prachtige, supergrote millefioris van snijden. “BUMMER natuurlijk!” want de diverse lagen bleven niet op elkaar kleven en dus bye-bye millefiori idee…
Ok, dit lukte niet, maar waar is het product dan wel geweldig goed in?
Tweede poging: Kneedglas.
Via Pfann, de leverancier, kwam ik in contact met de uitvindster van het product: Heidi Steinhäuser.
Een Duitse dame dus ... en ze noemde haar product niet glasklei maar knetglas, vrij vertaald “kneedglas”.
Rekening houdende met de beperkingen hierboven beschreven, is dit een naam die de lading beter dekt, en tevens minder hoge verwachtingen schept. De feedback met Heidi was zeer interessant voor beide partijen. Zo kon ik een aantal aanbevelingen doen wat betreft de 1ste generatie van verpakking, de slechte werking van het wit, enz. Daar ging zeker rekening mee gehouden worden zei ze. Zo ging er een nieuwe witte kleur uitkomen, en zonet heb ik gelezen dat het kneedglas in plastic potjes zal verkocht worden. Super!
In een latere contactname kon ik trots vertellen over de proof-of-concepts die we gedaan hadden met oa. zilverklei fournituren en dat was een compleet nieuwe verrassing voor haar.
Vanuit haar perspectief kon ze mij ook enkele nuttige tips geven wat betreft van misbaksels en hoe die te vermijden.
Het product.
Kneedglas is zonder probleem 8 maanden houdbaar in een koele ruimte zonder slecht te worden. Slecht betekent in dit geval uitdrogen. Is het product uitgedroogd, voeg er dan enkele druppeltjes water aan toe en kneed het in een plastic zakje. Wees echter spaarzaam met het water! Enkele druppeltjes water zijn meer dan voldoende!
Concreet betekent een koele ruimte voor ons een koelkast. Onze zakjes (toekomstige potjes) liggen dus lekker te rusten naast onze heerlijk gekoelde flessen wijn.
Heel belangrijk om te beseffen is dat het kneedglas een uitzettingscoefficient heeft van 85. (COE 85). Dat betekent concreet dat je het niet samen kan gebruiken met Baoli90, Bullseye of Uroboros glas wat allemaal een COE 90 heeft.
In den beginne...
De eerste pogingen die we maakten was het gebruik van soepele mallen. De resulaten hiermee zijn schitterend. Maar... er is een hoop experimenteren aan vooraf gegaan want... als het product inderdaad zo brokkelig is, hoe krijg je het dan uit je mal?
Probeer maar! No way dat dit goed komt, maar … we hebben de truk ontdekt:
- niet noodzakelijk, maar wel handig: gebruik antikleef spray (vb antiplak van Cool Tools te koop bij ons via de webshop bij de Art Clay Silver producten). Spray je mal ermee in, en haal dan het overtollige vocht van de mal af.
- vul de mal zorgvuldig.
- de mal moet van soepele materie zijn!
- nadat je de mal hebt gevuld, stop je hem max. 10 minuten in de diepvriezer. Dit maakt dat het kneedglas hard is geworden en zo gemakkelijk uit de mal te duwen is. Fluitje van een cent nu!
- gebruik een plat, hard penseel om retoucheringen te doen aan het stuk. Vb het afkuisen van losgekomen korreltjes, enz.
Mag ons stuk nu direct in de oven?
Wel, tegen alle logica in, dus wel en het werkt bovendien zeer goed! (*)
Wat niet werkt is je stuk echt helemaal laten hardvriezen en dan in de oven. Dat werkt niet, maar max. 10 minuutjes kan helemaal niet kwaad.
Het bakken.
Na veel uitproberen geeft volgende bakwijze de beste resultaten:
- zet het vermogen van de microwave op zo'n 600Watt
- fuse ongeveer zon 6 minuten oftewel, fuse tot in tack-fuse mode.
- van zodra je een oranje schijn merkt ga je om de zoveel seconden het stuk eens checken.
Allemaal mooi en wel, maar wanneer beschouw je het stuk dan als ok?
Wel, als je het deksel oplicht en je stukje lijkt alsof iemand er zandkorrels op heeft gestrooid, dan betekent het dat we nog ver van het beoogde doel zijn. Je kan dit tussentijds resultaat het best vergelijken met een koekje van speculoos. Het is wel hard maar het zal breken bij de minste weerstand.
Fuse dus verder tot op het moment dat je stukje precies begint te zweten, dat het vochtig wordt. Op dat moment is het stukje stevig genoeg en zie je quasi nog alle details. Het moment om het eruit te halen. Beslis je echter om het er nog niet uit te halen dan zal het relief stilletjes aan verdwijnen en kom je uiteindelijk tot een full fuse van 6mm dikte.
Het afkoelen.
De afkoelfase gebeurt exact op de zelfde manier alsof je met normaal glas werkt.
Enkele voorbeelden
Alhoewel de stukjes in verhouding flinterdun zijn tov. normaal gefused glas, zijn ze heel stevig.
Dat heeft zo zijn voordelen want je bent nu in staat om bvb grote mooie oorbelletjes te maken zonder dat je oorlellen overbelast raken door het glasgewicht.
Integendeel, je voelt ze bijna niet hangen.
Een van de eerste tips die Heidi me wist te geven is dat je onmogelijk kleuren kan mengen. Je kan bvb niet rood en geel glas met elkaar mengen om zo oranje glas te krijgen. Dat lukt niet. Wat je wel zal krijgen is een gemarmerde substantie met zwemen van beide kleuren.
Proof of concepts
Na weken van testjes doen, zou het de bedoeling zijn van enkele klanten uit te nodigen en ze het product voor te stellen.
Tot hiertoe had ik maar enkele goedgelukte stukken en dat was een beetje weinig om te tonen.
Katty, zou me helpen om enkele stukjes te maken en zo gebeurde.
Al gauw kwam ze ook met haar overmoed tot de vaststelling dat kneedglas niet te vergelijken was met de werkwijze om polymeerklei zoals FIMO te verwerken. Heidi had op haar knetglas site nl. vermeld dat een pastamachine goede resultaten gaf om het deeg mooi uit te rollen, maar geloof ons vrij, dat werkt voor geen meter!
Toen kreeg ze een briljant idee: waarom het materiaal van Art Clay Silver niet gebruiken?
De latjes, roller en naaldpennen werden bovengehaald en dat werkte fantastisch! Dankzij deze eenvoudige latjes en roller kan je nu makkelijk de klei uitrollen.
Ideaal is ook om snijvormen te gebruiken zoals ellipsen, vierkanten, enz. een een professionele naaldpen om zo figuuromtrekken uit te snijden. (Op onze webshop kan je uitsnijvormen van QuikArt terugvinden alsmede een professionele naaldpen).
Na deze gelukte pogingen, ging Katty aan de slag om zirconia toe te voegen aan het kneedglas stuk. Ook dat werkte zonder problemen.
OK, als dat werkte waarom dan niet proberen om rechtstreeks een schroefoogje in de klei in te brengen? Zo'n schroefoogje is heel klein en discreet en helemaal niet zo lomp als zo'n dikke bail. En ja hoor. Ook dit werkte weeral voortreffelijk.
Als laatste proof-of-concept gingen we proberen om de keramische koord te gebruiken tesamen met het kneedglas.
Wonderwel geeft dit betere resultaten dan wanneer je het zou gebruiken bij een full fuse (maar dat is logisch want je haalt de koord er in vergelijking vroeger uit). De gang was schitterend rond!
Conclusie
Kneedglas biedt enorm veel potentieel. Het is misschien minder spectaculair dan gewoon fusen met de HotPot omdat je bvb geen dichro kan gebruiken, maar je kan er wel compleet andere dingen mee doen die anders onmogelijk zouden zijn.
Mensen die snel zenuwachtig zijn of trillende handen hebben, raad ik het eerder af.
De eerste keren zullen misschien niet direct lukken, maar blijf proberen tot je een geslaagd stuk hebt.
De beste resultaten krijg je zoals gezegd met kneedglas in combinatie met een mal.
Mooie originele mallen kan je oa. bij ons kopen, maar je kan evengoed een eigen mal maken met behulp van 2 componenten siliconen mix. Art Clay verkoopt zo'n mix waarmee je binnen de 10 minuten een afdruk hebt gemaakt zonder veel poespas. Gewoon de 2 potjes opendoen, een balletje scheppen uit elk potje, de 2 componenten goed door elkaar rollen en aanbrengen of het voorwerp dat je wilt dupliceren. 10 minuutjes later heb je jouw favoriete afdruk!
Het voordeel aan kneedglas is als je een goede afdruk hebt, je eindeloos je glasjuweeltje bijna 100% identiek kan dupliceren, wat natuurlijk een quasi onmogelijke zaak is bij gewoon glasfusen.
(*)
Hebben we de waarheid onrecht aangedaan door te vermelden dat het stukje rechtstreeks de oven in kan na uit de diepvries te komen?
Mmmm, neen. De resultaten zoals je op de afbeeldingen kan zien zijn allemaal direct vanuit de vriezer, de oven ingegaan. What you see is what you get.
Kan het nog beter… ja, want een aantal stukjes hebben we niet getoond.
Vooral bij het gebruik van lichte kleuren zal je merken dat er soms kleine bruine spatjes optreden in je stukje. Deze spatjes zijn de resten van de zogenaamde glasbinder die niet helemaal uitgebrand is. Deze binder zorgt ervoor dat de fijne glaskorrels niet als zandkorrels tussen je vingers zouden glijden, maar zorgen ervoor dat je een pastagevoel krijgt. Tijdens het fusen lost de binder op en blijven de glasdeeltjes over die dan samenfusen tot glasmassa.
Door de koude kan het voorkomen dat je binder niet helemaal oplost. Wil je dus een perfect gefused stuk, dan laat je het stuk best eerst helemaal ontvriezen of leg je je stukje 10-15 minuutjes op een ovenbakplaat bij een oventemperatuur van 100°C.
Daarna fusen zoals gemeld in de tekst .